Metoda Desardy

Istotą metody Desardy jest wzmocnienie tylnej ściany kanału pachwinowego paskiem rozcięgnowym, który pozostając w łączności z pozostałą częścią rozcięgna i mięśni okolicy pachwiny stanowi dynamiczny element wzmacniający.

Pasek rozcięgna przemieszczony do poziomu tylnej ściany kanału pachwinowego i tam umocowany stanowi nie tylko mechaniczne wzmocnienie tej okolicy, ale także, dzięki pozostawaniu w łączności z pozostała częścią rozcięgna, podlega pracy zależnej od pracy mięśni przedniej ściany jamy brzusznej (obok na rycinie pasek to Strip of EOA). Skurcz mięśni brzucha powoduje napinanie się tego paska w osi podłużnej, zgodnej z przebiegiem włókien. Tymczasem skurcz mięśnia skośnego wewnętrznego brzucha, do którego pasek rozcięgnowy jest przymocowany szwami, powoduje napięcie powyżej więzadła pachwinowego i w okolicy pierścienia pachwinowego głębokiego przeciwstawiające się ciśnieniu napierających trzewi, co zapobiega powstawaniu przepukliny. Według Desardy to powstające napięcie wzmacniające osłabiony łuk mięśniowy i naturalne mechanizmy oporu, które są niewydolne, jest istotą jego metody operacyjnej.

Cięcie skóry w górnym ramieniu trójkąta wyznaczonego przez: kolec biodrowy przedni górny, punkt wyczuwalnego tętna na t. udowej w pachwinie, guzek łonowy; przecięcie skóry nożem konwencjonalnym, przecięcie tkanki podskórnej elektrokoagulacją, podwiązanie żył podskórnych nabrzusznych w linii cięcia;

Odsłonięcie rozcięgna mięśnia skośnego zewnętrznego i otwarcie kanału pachwinowego cięciem w szczycie pierścienia pachwinowego powierzchownego

Wypreparowanie powrózka nasiennego i worka przepuklinowego. Odprowadzenie worka przepuklinowego bez otwierania, o ile to możliwe, lub z otwarciem worka przepuklinowego, rewizją jego zawartości, podkłuciem u podstawy i odcięciem nadmiaru;

Szew ciągły niewchłanialny monofilamentowy, między krawędzią boczną części przyśrodkowej rozcięgna mięśnia skośnego zewnętrznego, a więzadłem pachwinowym pod powrózkiem nasiennym od guzka łonowego do podstawy pierścienia pachwinowego głębokiego

Wytworzenie paska rozcięgnowego przez nacięcie rozcięgna mięśnia skośnego zewnętrznego wzdłuż przebiegu włókien, równolegle do więzadła pachwinowego, od guzka łonowego do szczytu pierścienia pachwinowego głębokiego; szerokość paska ok. 2 -2,5 cm;

Szwy pojedyncze, niewchłanialne, mocujące krawędź wytworzonego paska rozcięgnowego do mięśnia skośnego wewnętrznego; szwy w odstępie co ok. 1 cm; łącznie zakłada się około 7 szwów

Operację kończy: szew na rozcięgno mięśnia skośnego zewnętrznego nad powrózkiem nasiennym - zamknięcie kanału pachwinowego; stosuje się szew ciągły, wchłanialny; kontrola hemostazy; szew na skórę; opatrunek.

Doświadczenie zebrane w czasie leczenia pacjentów w Klinice Chirurgii w Bydgoszczy wykazało, że met. Desardy jest dobrym sposobem dla leczenia chorych z przepuklinami pachwiny. Wyniki badań - 105 chorych porównywanych z 103 operowanych met. Lichtensteina - i kontrolowanych do 3 lat po operacji wykazały, że efekty eleczenia obu metodami były podobne. Praca na ten temat została opublikowana w znanym p iśmie chirurgicznym.

Film z YouTube - operacja przepukliny metodą własną przeprowadzana przez dr Desarda

Jak leczyć ?

Operacjom bez zastosowania siatki poświęcono osobny serwis www.przepuklinabezsiatki.pl

Profile społecznościowe

Najbliższa konsultacja