Chorych z małymi, bezobjawowymi przepuklinami pępkowymi nie trzeba od razu operować. Wystarczy okresowa kontrola lekarska – czyli tzw. „obserwacja”; bywa, że operacji chirurgicznej można uniknąć nawet u dorosłych. Przepuklina pępkowa jednak nigdy nie zagoi się i będzie się z każdym rokiem – niekiedy bardzo powoli – powiększać się.
Obok na rysunku - tłuszcz z jamy brzusznej wchodzący do worka przepukliny pępkowej.
Dopóki zawartość przepukliny jest odprowadzalna do wnętrza brzucha (można ją przemieścić, wsunąć z powrotem do brzucha) – to jest to praktycznie defekt kosmetyczny (choć ciągle potencjalnie groźny). Zazwyczaj zawartość przepukliny może być przesunięta do brzucha ("redukcja", odprowadzenie przepukliny). Zagrożenie powstaje wtedy, gdy przepuklina staje się nieodprowadzalna (nie można jej zlikwidować poprzez odprowadzenie zawartości do wnętrza brzucha) oraz następuje ucisk na zwartość worka przepuklinowego. Szczególnie niebezpieczny jest ucisk na ścianę jelita. Najpoważniejsze zagrożenie stanowi uwięźnięcie jelita lub innych narządów w przepuklinie.
Gdy dochodzi do ucisku na ścianę jelita lub tłuszcz w worku przepuklinowym przepuklina staje się "uwięźniętą". Uwięzienie może prowadzić do zablokowania pracy jelita. Objawy to: nudności, wymioty, bóle brzucha. Uwięzienie, poprzez ucisk na naczynia, może również odciąć dopływ krwi do jelit (zwykle zahamowany zostaje odpływ krwi żylnej).
Niedokrwienie jelita z powodu uwięźnięcia. Jest to bardzo poważne powikłanie, gdyż pozbawione przepływu krwi jelito ulega w ciągu kilku godzin obumarciu. Ściana jelita na pewnych odcinkach ulega martwicy i przedziurawieniu. W tym miejscu wydostaje się treść jelitowa (przedziurawienie w języku medycznym to perforacja). Jeśli nie ma szybkiej interwencji chirurgicznej i wycięcia części jelita, oczyszczenia jamy brzusznej – mogą wystąpić poważne powikłania, łącznie z zagrożeniem życia chorego. Jeszcze gwałtowniej przebiegają objawy, gdy ucisk od samego początku jest na naczynia krwionośne. Martwica rozwija się bardzo szybko i dotyczy długiego odcinka jelita.
Obok na zdjęciu przykład uwięźnięcia jelita i w następstwie jego niedokrwienia. Tak wygląda śródoperacyjnie niedokrwione jelito: różowe części są zdrowe, ciemne - tutaj są zmiany niedokrwienne. Postępowanie polega na ocenie, czy te części jelita przeżyją, to znaczy wrócą do normy czy już jest za późno. Gdy nie ma szans na wyzdrowienie - zmieniony odcinek jelita należy wyciąć a zdrowe końce połączyć ze sobą (wykonać zespolenie jelitowe). Niestety, przy po takim zabiegu duże jest ryzyko powikłań w gojeniu rany (rozejście rany operacyjnej, zakażenie, brak prawidłowego gojenia) oraz toksycznego działania na inne narządy.
Kolejne zdjęcia to obraz z wnętrza brzucha - wykonany w czasie laparoskopii. Dokładnie widać pętle jelitowe wchodzące do otworu przepuklinowego (wrót przepuklinowych) w ścianie brzucha (pozioma część u góry zdjęcia). Jedna z pętli jest uciśnięta i niedokrwiona. Tylko szybka interwencja - uwolnienie tej pętli z ucisku we wrotach przepuklinowych może dać szanse na wyleczenie - powrót ukrwienia. Jeżeli ściana jelita nie uległa nieodwracalnym zmianom - jelito może wrócić do stanu prawidłowego. Na ostatnim - prawym, dolnym zdjęciu widoczne miejsce, w którym ucisk ściany był największy. Na tym etapie nie sposób ocenić, czy w tym miejscu nie dojdzie do przedziurawienia jelita, ale jest to bardzo prawdopodobne.
Zdjęcia u góry pokazują przydaki, w których zabieg zostal wykonany na pewno za późno w stosunku do rozwoju choroby. Przyczyny mogły być po stronie lekarza (zbytnie odwlekanie operacji), ale też pacjenta (lekceważenie przepukliny, wiara we własne szczęście, odkładanie leczenia na później. itd). W każdym z tych przypadków, nawet w sprzyjających okolicznościach leczenie było na pewno długie, bolesne i z powikłaniami. 
Nna wczesnym etapie choroby można doprowadzić do szybkiego wyleczenia. Zdjęcie po lewej - stan po operacji przepukliny pępkowej - zabieg wykonany na wczesnym etapie choroby (zdjęcie tuż po operacji) oraz - na zdjęciu po prawej - stan przed i po operacji (jeszcze na stole operacyjnym; rana zszyta szwem śródskórnym - widoczne końce szwu). A więc główny wniosek - operować od razu po powstaniu przepukliny, na jej wczesnym etapie. NIE CZEKAĆ, gdyż przepuklina nigdy nie zniknie sama, a jedynie się powiększy i może być przyczyną poważnych powikłań.
